1-1-24- برنامه : هدف مدار یا مسئله مدار ؟

1-1-24-1- شرح موضوع
هدف مداری درجه ای است که فرد یا سازمان بر وظایف و نتایج نهایی آن کارها تمرکز می کند. هدف مداری قوی از تمرکز بر روی اهداف حمایت می کند به جای اینکه بر وظایف و چگونگی تأثیر آن کل شرکت توجه کند. سازمان ها با رویکرد هدف مداری ، قادر خواهند بود با دقت در مورد اثرات رسیدن به هدف و همچنین توانایی تحقق آن هدف خاص با منابع و مهارت های فعلی قضاوت کنند.
در سطح استراتژیک ، سازمان ها سعی می کنند از بیانیه های چشم انداز و صلاحیت های اصلی خود استفاده کنند تا در هر کجا امکان پذیر است هدف محور باشند. کسب وکارها با فقدان هدف محوری می توانند با مشکلاتی روبرو شوند. توانایی کسب وکار برای متنوع سازی فعالیت در بازارهای مجاور واحتمالا سودآور می تواند برای کسب و کار موفق وسوسه انگیز باشد. با این حال ، سازمانی با جهت گیری هدفمند ، تمرکز خود را در مورد آنچه در ابتدا خوب بوده و مشتریان خود اکنون انتظار دارند ، متمرکز می کند.
در رویکرد مسئله محور تلاش براین است تا سوالاتی مطرح وبررسی گردد که نیاز درخواست کننده را برطرف نماید. اما در فرایند تصمیم گیری استراتژیک به ندرت بر این رویکرد تاکید می گردد. به عنوان نمونه، برای برنامه ریزی برای حل مشکلات زیست محیطی را می توان از این رویکرد استفاده نمود.
1-1-24-1- ابعاد مشکل ساز
شرح فوق تا حدی دو رویکرد را تشریح نمود. اما این سوال مطرح می شود که برنامه ریزی استراتژیک با کدام رویکرد تدوین واجرا می شود. بدیهی است که اساسا برنامه ریزی استراتژیک هدف محور است.
حال با توجه به اینکه تدوین برنامه تا ارزیابی آن مدت زمانی حداقل یک سال طول می کشد، ضمن اینکه شرکت مشغول فعالیت های روزمره خود است، اگر در طول این مدت واحدهای اجرایی با مشکلاتی مهم روبرو شده که نیازمند تصمیم گیری استراتژیک باشدکه در برنامه دیده نشده است ویا هنوز برنامه تدوین نشده است،چه بایستی انجام داد؟
چنین مواردی ایجاب می کند که رویکرد تلفیقی درکل فرآیند مدیریت استراتژیک دنبال گردد. براین اساس، سازوکاری ایجاد می گردد تا جریان اطلاعات از پایین به بالا و به مراجع تصمیمات استراتژیک انتقال یابد تا برای موضوعات ومشکلات مذکور راه حل های موقت ودائم همراستا با برنامه دیده شود.

توجه: انتشار مطالب این سایت، در سایت های فروش الکترونیکی ممنوع است و در دیگر سایت ها بدون ذکر منبع پیگرد قانونی دارد.