تصمیم گیری چیست؟

1-1-3-1- شرح موضوع
اگر چه دانشمندان تعاريف و تعابير مختلفي براي تصميم گيري ارائه كرده اند. اما مي توان آنها را در عباراتي چون عمل رفتاري يك فرد، يا آماده سازي ذهن براي اقدام مشخص، و يا قضاوت در مورد نحوه اقدام در يك موقعيت مشخص خلاصه نمود.
شال و همكاران (1970)، فرآيند تصميم گيري را از منظر رويكرد سازماني به صورت زير تعريف نموده اند:
تصميم گيري يك فرآيند رفتاري و آگاهانه است كه از رفتار و ويژگي هاي اجتماعي و شخصي، متكي بر ريشه هاي اعتقادي و ارزشي تاثير مي پذيرد و شامل يك انتخاب از ميان يك يا چند راه كار با ديدگاه حركت به جلو وآينده نگري است، به طوري كه بتواند منافع مورد نظر سازمان را تامين نمايد(شال وهمکاران،1970،ص31).
تصمیم گیری چيزي جز يافتن مسير حركت به سوي آينده در فضاي واقعيات نيست. افراد در همه سطوح ناگزير به تصميم گيري هستند، گرچه نوع نگرش آنها و شرايط محيطي حاكم ممكن است گونه هاي مختلفي از برخورد با مسائل را طلب نمايد(دهقانی پوده،1378).
1-1-3-2- ابعاد مشکل ساز و راه حل
موضوع مسلم این است که در هر سازمان پدیده تصمیم گیری امری اجتناب ناپذیر است. اما اطلاعات به هر میزان ممکن ، از درون ذهن مدیر(تصمیم گیر) گذشته و به نتیجه یعنی همان تصمیم می رسد.
پس تصمیم می تواند به دلایل مختلف ایده آل نباشد و یا نتیجه مطلوبی را حاصل ندهد. حال سوال این است که آیا تصمیم گیری امری اجتناب ناپذیر است وسازمان هم چاره ای جز اتکا به اطلاعات محدود وکم هزینه ندارد و تصمیم گیر هم با توجه به ویژگی های شخصیتی و شرایط محیطی حاکم تصمیم می گیرد؟
در جواب بایستی گفت که واقعیت همین است. اما پیشنهاد می شود که هر سازمانی بر اساس عوامل مختلف و انتظارات از تصمیم، سناریو یا چارچوب مشخصی را برای خود تعریف نماید و راه حل های ترکیبی شامل جمع آوری وپردازش داده ها واطلاعات معتبر به همراه دیدگاه وصلاحدید جمعی مدیران سازمان ومتخصصان صنعت و استقرار سیستم ارزیابی مستمر از نتایج تصمیمات را دنبال نماید.
1-1-4- تصمیمات استراتژیک کدام هستند ؟
1-1-4-1- شرح موضوع
تعاریف متعددی از طرف صاحب نظران ارائه شده است. اغلب سعی دارند تا بر پایه مفروضاتی فرآیند تصمیم گیری استراتژيك را ترسیم نمایند.
استیر می گوید، تصمیمات استراتژيك آن دسته از تصميماتی هستند كه جهت آنها متوجه آينده و هدف هاي عالي سازمان است و فعاليت هاي سازمان را در بلند مدت تحت تاثير قرار مي دهند. اين نوع تصميمات معمولاً در شرايط عدم اطمينان گرفته مي شوند. تصميمات مزبور جنبه اختياري دارند و به طور غير مستمر اتخاذ مي شوند. مسئوليت اين تصميمات بر عهده مديران عالي سازمان است(استیر ،1994،صص436-437).
1-1-4-2- ابعاد مشکل ساز
تصمیم های استراتژیک و تفکیک آنها از تصمیمات غیراستراتژیک با این هدف دنبال می شود که براساس شرایط حاکم، الگو وفرآیند مناسب ، امکانات و اطلاعات مورد نیاز و مرجع تصمیم گیری آن تعیین گردد. این موضوع درعمل کار سختی است، به خصوص که در ادبیات موجود رویکردهای مختلفی به این امر اختصاص یافته است.
به طور کلی تصمیماتی استراتژیک هستندکه به موضوع جهت گیری سال های آتی سازمان برای رشد وبقا مربوط می شوند و یکی ازمبناهای اصلی آنها، شرایط محیطی وانتظارات ذی نفعان کلیدی سازمان است.

توجه: انتشار مطالب این سایت، در سایت های فروش الکترونیکی ممنوع است و در دیگر سایت ها بدون ذکر منبع پیگرد قانونی دارد.